Een slepende wijze van lopen

Mensen op gevorderde leeftijd moeten extra opletten dat zij niet vallen. Het evenwichtsgevoel van oude mensen is nu eenmaal minder goed, dan bij jongere mensen het geval is. Maar bovendien: als oude mensen vallen, loopt het in verhouding vaak niet goed af. Zij breken bij een val frequent hun armen, ofwel hun benen. Vooral bij mensen die aan de corpulente kant zijn, komt het nogal eens voor dat zij bij een dergelijk val één, of soms zelfs beide armen breken. Dat komt dan omdat zij bij die val hun volle gewicht met hun armen hebben geprobeerd op te vangen. Als oude mensen hun benen breken, is de oorzaak daarvan vaak gelegen in een ongeluk met de fiets, of met een val van de trap. Een ander gevolg van een val van oude mensen is vaak dat zij een heup breken. Het beendergestel is bij oude mensen nu eenmaal vrij fragiel. Zij breken gemakkelijk iets bij een val.

In de voorlichting over valpreventie wordt aan oude mensen aangeraden om vooral ook te gaan letten op het gevaar van losliggende vloerkleedjes. Blijkbaar komt het vrij regelmatig voor dat oude mensen een val maken na een struikeling over een los kleedje. ' Maar wat is daar dan toch precies de oorzaak van?', vraagt men zich dan af. 'Komt dat dan omdat een dergelijk kleedje gauw de neiging heeft om te verschuiven? Of is er iets anders aan de hand?' Onder menig vloerkleedje is immers heel keurig een laag anti-slip aangebracht. Desondanks raken veel oude mensen door een losliggend vloerkleedje bij een val betrokken. Dus hoe komt dat dan? Heeft dat te maken met hypokinetische stoornissen? Het hoofdkenmerk van de hypokinetische gang is het trage, slepende looppatroon met kleine passen. Een looppatroon wat duidelijk gepaard gaat met een verminderde staphoogte en met het minimaal meebewegen van de armen.

De verminderde staphoogte die kenmerkend is voor de hypokinetische gang, is er de oorzaak van dat mensen met deze kwaal de losse vloerkleedjes, die op hun looproute liggen, mee gaan slepen. En het is duidelijk dat die kleedjes dan min of meer gaan opkrullen. En ja,.....een opgekruld kleedje, dat op de af te leggen route in huis ligt, zal ongetwijfeld tot problemen lijden. Vooral bij mensen die hun voeten bij het lopen niet hoog genoeg optillen.

Het gekke is daarbij dat mensen die met deze kwaal zijn behept, zelf niet in de gaten hebben dat zij hun voeten onvoldoende hoog optillen tijdens het lopen. Maakt men hen dan daar op attent, dan zullen zij daar allicht iets aan proberen te doen. Namelijk door de voeten bewust iets hoger op te gaan tillen. Maar een buitenstaander zal diegene dan op een duidelijk onnatuurlijk manier zien lopen. Namelijk met hoge stappen. Het lijkt dan net of zij op de begane grond aan het traplopen zijn. Wat dit laatste betreft, mensen die met deze kwaal zijn behept kunnen veelal wél goed traplopen. Daarmee is hun kwaal dan blijkbaar geen sta in de weg.

Mensen die op zeker moment een slepende wijze van lopen blijken te hebben, blijken in het verloop van de tijd hun voeten op zeker moment zelfs heel moeilijk op te kunnen tillen bij het lopen. Althans niet zonder dat heel bewust bij iedere stap te gaan visualiseren. Deze mensen ziet men soms verstard op hun benen staan. Zij blijken dan niet meer als vanzelf te kunnen gaan lopen als zij dat willen. Slechts door heel bewust de voeten op te tillen bij het lopen, slagen zij er dan wel in om nog een aantal passen te doen. Het lijkt er op dat zij dan in beide voeten met het verschijnsel van een sleepvoet zijn geconfronteerd geraakt. Deze kwaal doet zich ondermeer wel voor bij mensen die lijden aan hydrocefalie. Om informatie over 'hydrocefalie' (of een waterhoofd) op deze website op te gaan zoeken, kunt u op de volgende link gaan klikken.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.